การที่จะได้ธาตุอาหารหรือสารอาหารในเมล็ดครบถ้วน มีคุณค่าทางยารักษาและป้องกันโรคภัย พื้นที่ดินที่ใช้ปลูกต้นแม่พันธุ์ของพืชก็ต้องมีความอุดมสมบูรณ์ ต้องมีธาตุอาหารพร้อมทุกอย่าง เพื่อให้พืชได้ดูดซึมและนำไปปรุงเป็นสารอาหารธัญโอสถ ซึ่งพืชจะนำไปเก็บไว้ในเมล็ดเพื่อชีวิตใหม่ มันคงมิใช่แปลงพืช ผัก ผลไม้ ที่เอาแต่ใส่ปุ๋ยยูเรียอย่างเดียว หรือปุ๋ยสูตรเคมีที่มีธาตุอาหารไม่กี่ตัว แล้วติดตามด้วยสารเคมีสำหรับฆ่าหญ้า ฆ่าแมลง และโรคพืชต่างๆ บางครั้งยิ่งเลวร้ายเพิ่มขึ้นอีก ที่ทำการฉีดพ่นสารเคมีได้ไม่กี่วันก็ทำการเก็บเกี่ยวเลย ลองคิดดูว่าแล้วเมล็ดพันธุ์ที่ได้จะมีสภาพสรรพคุณที่เป็นยาหรือสารพิษกันแน่

การบริโภคข้าวของคนไทยเรา มีมาเป็นเวลายาวนานมาแต่โบร่ำโบราณ ในสมัยก่อน สมัยพ่อแม่ของปู ย่า ตา ยาย เรามักจะได้ยินคำพูดที่ว่า "กินข้าวเยอะๆ กินกับน้อยๆ" มันไม่ใช้ความยากจนที่ท่านสอนให้เรากินแต่ข้าวเยอะๆ แต่ข้าวในสมัยก่อน เป็นข้าวซ้อมมือ เป็นข้าวพันธุ์พื้นบ้านที่ในเมล็ดมีแร่ธาตุคุณค่าทางอาหารในปริมาณที่มากและครบถ้วน ทำให้ร่างกายแข็งแรงต้านทานโรคภัยได้ดี ซึ่งพันธุ์ข้าวพื้นบ้านเหล่านั้นเมื่อนำไปปลูกจะตอบสนองต่อปุ๋ยคอก ปุ๋ยอินทรีย์ที่ให้ธาตุอาหารในดินอย่างหลากหลายได้ดี ต้นข้าวจึงสามารถสะสมสารอาหารที่จำเป็นต่อชิวิตใหม่ได้มากมายไว้ในเมล็ด โดยเฉพาะที่ผิวชั้นนอกของเมล็ด ไม่เหมือนข้าวเคมีในปัจจุบัน ที่มีผิวชั้นนอกที่บางแต่มีแป้งเป็นส่วนประกอบเสียส่วนใหญ่ เนื่องจากพันธุ์ข้าวที่ถูกพัฒนาขึ้นมา จะตอบสนองต่อปุ๋ยเคมีที่มีธาตุอาหารเพียงไม่กี่ชนิด ซึ่งต้นข้าวจะเปลี่ยนไปเป็นแป้งในเมล็ดเท่านั้นเอง เมื่อมนุษย์เราบริโภคเข้าไป ร่างกายก็จะเปลี่ยนเป็นน้ำตาลสะสมในร่างกาย ทำให้เกิดเป็น โรคอ้วน โรคเบาหวาน โรคความดัน ตามมาด้วยโรคหัวใจ และยังไม่พอเนื่องจากเมล็ดข้าวได้รับสารอาหารที่ไม่ครบถ้วนเพื่อเลี้ยงดูต้นอ่อนให้แข็งแรง ดังนั้นกระบวนการในการเพาะปลูกจึงต้องใช้สารเคมีฉีดพ่นเพื่อป้องกันโรคและแมลงศัตรูพืช ยิ่งเป็นการเพิ่มสารพิษแถมมาพร้อมในเมล็ดข้าว ที่สำคัญข้าวเป็นอาหารหลักที่คนไทยอย่างพวกเราต้องบริโภคทุกมือ จึงเกิดการสะสมในร่างกายทุกวัน วันละ 3 เวลา และในอากาศที่หายใจก็เต็มไปด้วยมลพิษและสารพิษ เมื่อถึงเวลาที่ร่างกายอ่อนแอขึ้นยามใด โรคร้ายแรงก็จะเริ่มประกาศศักดา และที่เห็นจะน่ากลัวที่สุดก็คงจะเป็นโรคมะเร็งร้ายนั่นเอง